Acclimatiseren en oriënteren

Hallo iedereen!

Hier weer een update vanuit Afrika! We waren van plan om de eerste week heel veel te ondernemen en al veel te gaan zien, maar dit is er niet van gekomen. We hebben voornamelijk aan het zwembad gelegen en af en toe een boodschap gedaan. Wel zijn we door een deel van Windhoek gelopen om te kijken hoe de stad eruit zien. Hierbij kregen we nog niet echt de indruk dat er ook ‘armere’ mensen in of rondom Windhoek leven. Op vrijdagavond hebben we een afscheidsdiner gehad van de piloot (Dave) bij Joe’s Beerhouse en daarna zijn we uit geweest in Club Londen. We hebben heerlijk gegeten (o.a. kudu, krokodil, oryx, springbok, zebra en rund), nooit gedacht dat ik dit allemaal zou eten en ook het uitgaan was zeker gezellig onder genot van een aantal drankjes!

Zondag (01-03-2015) zijn we vanuit het Rivendell overgegaan naar ons verblijf voor de aankomende 3 maanden bij de familie Walters. We werden rond 10:00 uur opgehaald door Kenton (één van de 3 zonen van het gezin). In dit guesthouse voor studenten deel ik een slaapkamer voor 2 personen met Jurriën. We hebben onze eigen badkamer en de keuken delen wij met andere Finse studenten. Daarnaast hebben we buiten alle ruimte en kunnen genieten van een zwembad!

Maandagmorgen heeft Kenton ons samen met de Finse studenten door Katutura gereden. Vaak zie je het op televisie, maar dit is toch wel echt even anders! Huisjes en winkeltjes gebouwd van alles wat ze maar langs de weg kunnen vinden, water en elektriciteit zijn niet aanwezig, kinderen lopen op blote voeten door stenen en glas, overal staan autowrakken langs de weg en ga zo maar door. We zijn even uitgestapt bij een markt in Katutura en hebben er rondgelopen. Er lag een heleboel vlees met daarop ontelbaar veel vliegen. Daarnaast was volgens ons de vis in de aanbieding, want daar stond bijna iedereen bij. We vroegen ons af waarom we zoveel baby’s zagen. Het antwoord hierop was dat als je geen televisie hebt, je toch wat anders moet doen. Al met al een indrukwekkende ervaring. In de middag kwamen Louise (leraar in Afrika) en Althea Walters (guesthouse) langs om alles door te spreken over de stage en alle papieren te ondertekenen. We gaan 4 dagen in de week werken (maandag en woensdag van 07:00uur tot 15:00uur/dinsdag en donderdag van 07:00uur tot 13:00uur). In totaal lopen we 12 weken stage op 6 verschillende afdelingen. We beginnen op de kinderafdeling van 0 -2 jaar en gaan daarna nog naar de intensive care, spoedeisende hulp, interne geneeskunde, verloskunde en chirurgie.

Na maandag alles bij Louise ondertekend te hebben mochten we dinsdag voor oriëntatie naar het ziekenhuis toe. Daar werden we ontvangen door zuster Thele die de contracten in ontvangst heeft genomen en ons heeft rondgeleid door het ziekenhuis. Meteen was te zien dat het ziekenhuis erg oud is en dat het er totaal anders aan toe gaat dan in Nederland. Waar er eigenlijk maar 6 mensen op een kamer kunnen liggen er zeker 8 en soms nog 2 op de grond, de kakkerlakken kruipen over de muren en moeders liggen met hun baby’s in kleine hokjes op een matras op de grond. We hebben elke afdeling in het ziekenhuis gezien en waren dan na 3 uur ook vol van indrukken terwijl we woensdag pas echt zijn begonnen. ’s Avonds heeft Wayne ons nog even meegenomen naar locatie's met prachtige uitzichten. We keken uit op Windhoek (in het donker) en hier zagen we eigenlijk pas hoe groot het is!

En toen was woensdag eindelijk onze eerste stage dag aangebroken! Sinds tijden weer vroeg in bed en vroeg uit bed. Samen met Elsbeth heb ik stage gelopen op de kinderafdeling van 0 – 2 jaar. We kwamen aan en vertelden dat we 2 weken kwamen stage lopen op deze afdeling. We moesten gelijk meelopen om de overdacht aan te horen van de nacht zuster. Ze gingen langs alle patiënten (baby’s) en vertelde hoe het met de baby ging. Naar ons idee kunnen ze dit rondje beter overslaan, want er wordt weinig nuttige informatie verteld. Uiteindelijk toch onze tassen kunnen weg leggen en kort hierna kregen we een rondleiding over de afdeling. Met alle passie en trots vertelde ze dat alles netjes gelabeld en geordend is en waar alles lag. Omdat we eigenlijk met niemand mee liepen gingen we zelf maar een beetje gaan kijken wat er allemaal op de afdeling speelt en hoe de dag eruit ziet. Het enige wat er gebeurt op een dag is dat de baby’s gewogen worden, de hartslag/saturatie/temperatuur wordt gemeten, medicijnen (voor zover die er zijn) worden gedeeld en de ‘rapportage’ wordt geschreven (verder is de moeder altijd bij de baby en moeten ze deze zelf maar verzorgen). De rapportage bestaat uit 4 stappen en er wordt eigenlijk elke keer hetzelfde opgeschreven. 1. De moeder vindt dat het beter gaat met de baby 2. De baby doet het beter 3. De vitale functies zijn in orde 4. Beleid zo door. Iedereen doet waar hij of zij zin in heeft en het gaat allemaal niet echt snel. Ook zijn er nog 5 baby’s waarvan hun moeder is weggelopen uit het ziekenhuis waardoor ze nu wees zijn. Deze baby’s zijn gewoon gezond, maar omdat er simpel weg geen plek is voor de baby’s blijven ze maanden in hun bedje wachten op een plek ergens anders. De meeste overige baby’s zijn erg ziek en bij één daarvan moest een infuus worden geprikt en bloed worden afgenomen. Er is zeker 25 keer geprikt bij deze baby en meestal ook nog met dezelfde naald. De volgende dag had deze zelfde baby een hartslag van 183 en een temperatuur van 39,4. Elsbeth en ik vroegen ons ’s morgens vroeg al af waarom ze de bloeddruk niet meten. We kregen als antwoord van een jongen (verpleegkundige in opleiding) die we het vroegen dat hij dacht dat er simpelweg gewoon geen band is die klein genoeg is. Uiteindelijk werd de toestand steeds slechter en na 4uur zei de dokter dat ze de bloeddruk op wou meten…

Al met al hebben we deze eerste 2 dagen in het ziekenhuis niet veel kunnen doen, maar wel enorm veel kunnen zien! Daarnaast hebben we ook van een aantal werknemers verhalen gehoord en deze bevestigen vaak onze vermoedens. Volgende week gaan we hier nog een week stage lopen en dan weer verder naar de volgende afdeling!